עס האָט אים געדויערט אַ לאַנגע צײַט זיך אַנטשולדיקן מיט ווערטער. ער זאָל נאָר שטײן דאָרטן און רײַבן זײַן גראָבן פּיצל פֿאַר זײַן שװעסטער, זי װאָלט אים אין אַ רגע מוחל געװען. מיר האָבן צו שווייס און פאַרלירן די צייט וואָס מיר קען האָבן וויסט אין בעט, מיט קאַנסיילאַטאָרי געשלעכט.
די שטיפערישע בלאָנדע האָט זיך געוואָלט אַרײַנטאָן גלײַך אין דער טאָכעס, אָבער דער מענטש האָט דאָס געוואָלט טאָן אַנדערש. ערשט ער האָט איר געגעבן אין מויל, דערנאָך אין אַלע שטעלעס און אין אַלע ערטער, און דער סוף ווי געוויינטלעך אויף די צונג־מיידלעך פֿון דעם באַלעט.